Nacionalni park „Tara“ pokriva najveći deo istoimene planine, koja se nalazi na krajnjem zapadu Srbije, u lakat-krivini Drine. Planina je gotovo cela proglašena nacionalnim parkom 1981. godine. Nacionalni park "Tara" se prostire na površini od 19.200 ha.
Područje Nacionalnog parka, zajedno sa Zaovinama i Parkom prirode „Šargan – Mokra Gora“, čini okosnicu budućeg rezervata biosfere Drina.
Pored kanjonske doline Drine, sa moćnim krečnjačkim odsecima visokim i preko 1000 m, svojom lepotom i divljinom izdvajaju se i kanjoni reka Rače, Brusnice i Dervente i kao izuzetna atrakcija, vodopadi Mali i Veliki skakavac na reci Rzav. Tara zauzima površinu od 183 km2, dužina Tare je je 50 km, a širina 22 km i ima prosečnu nadmorsku visinu od 1200 m.
Njen položaj predstavlja povoljan uslov za razvoj turizma, jer omogućava raznovrstan sadržaj turističkog boravka, odnosno posetu većem broju turističkih lokaliteta. Po bogatstvu i raznovrsnosti turističih vrednosti, ekološki očuvana prirodna sredina, planinski reljef sa umerenom nadmorskom visinom od 800-1500 m, pogodni tereni za zimske sportove, bogat i raznovrstan biljni i životinjski svet, blagotvorna klima, Drina sa veštačkim jezerima Zaovine i Perućac, daju ovoj planini veliku turističku vrednost.
Planina Tara naročito je poznata po bujnim, gustim, autohtonim četinarskim šumama, koje je čine najšumovitijom planinom Srbije i Evrope.
Zbog povoljne klime i zabačenosti na Tari je opstao relikt i endemit balkanskog poluostrva Pančićeva omorika, kao i mnogi drugi spomenici prirode, blago rečeno živi fosili. Tara je uglavnom izgradjena od krečnjaka, prosečne nadmorske visine 1000-1200m. Najviša kota je Kozji Rid 1591m a najniža kota 291m, odnosno nadmorska visina jezera Perućac. Reka Vrelo je najjače kraško vrelo u N. P. čija se voda uliva u Drinu posle tačno 365m. Klima je izrazito planinska, leta sveža,a zime hladne sa dosta snega. Kiše su najčešće u maju. Najsuvlji meseci su jul i avgust, jesen je sunčana i toplija od proleća.
Izgradnjom brane Lazići, na reci Beli rzav formirano je jezero koje se zvezdasto razliva u najnižim delovima sela Zaovine. Brana je visoka 130m a najveća dubina jezera je 80 m. Pri maksimalnom nivou ovo jezero na 892 metara nadmorske visine i sa 150 hm³ vode, pruža izvanredan vizuelni efekat. Istalisana snaga ove RHE je 614 MW.
U akumulacijama evidentirano je 14 vrsta riba, predstavnika 6 familija: potočna pastrmka, kalifornijska pastrmka, skobalj, klen, mrena i dr. Postoji i nekoliko značajnih prirodnih plodišta od kojih se izdvajaju Zmajevački i Popovića potok, kao i na delu Belog Rzava, nizvodno od akumulacije „Spajići“.
NP Tara je 80% područje šumskih ekosistema. Otkrivene su 34 šumske i 19 livadskih zajednica.75% su mešovite sastojine smrče, jele i bukve. Pored Pančićeve omorike značajne su i mečija leska,tisa, božikovina, jeremičak, dervenski različak, božur, paprat rebrača…
Od 53 vrste sisara, koliko ih je zabeleženo na Tari, najatraktivniji su mrki medved, divokoze koje na Tari žive i na 290mnv. Od 135 vrsta ptica 43 su selice, a posebno se ističu i najugroženije vrste poput orlova, sokolova i drugih čistača prirode.
U šumama Tare postoji više od 251 vrste gljiva, od kojih su 3 otrovne. Jedna od njih je Zelena pupavka – najopasnija gljiva Evrope.
Područje NP Tara obiluje arheološkim nalazištima koja datiraju od neolita do srednjeg veka. Poznate nekropole-stećci u Perućcu, ostatci srednjevekovnog utvrđenja Solotnik i manastir Rača, zadužbina kralja Dragutina Nemanjića iz 13-og veka... dragoceni su deo srednjovekovne srpske kulturne baštine.
Taru je, praktično nemoguće opisati! Zato kliknite na fotografije i turističku mapu da ih pogledate u znatno većoj rezoluciji. A obilje fotografija i video klipova možete naći na adresi tara-planina.com pa ćete shvatiti zašto su Tarabići živeli baš u tom delu Srbije.
